ارزيابي پوسچرهاي نامناسب كارگران مزارع برنج

در مشاغل مختلف بسياري از كارگران به دلايل بروز اختلالات اسكلتي-عضلاني در مراحل مختلف كاري دچار غيبت كاري مي شوند كه هم باعث آسيب بدني به كارگران و هم باعث خسارات مالي به صاحبان كار مي شود. براي شناسايي و رفع اين مشكل اقدام به طرح روش هايي شده است. هدف از اين پژوهش شناسايي پوسچرهاي نامناسب كاري د رمزارع برنج، طي مراحل مختلف كاشت و برداشت كه اغلب به صورت دستي انجام مي شود بوده است. روش كار فيلم برداري از كارگران در سه مزرعه شمال كشور و سه مزرعه در منطقه مرودشت فارس حين فعاليت و تحليل فيلم ها با استفاده از مدل كردن بدن كارگران و آناليز پوسچرهاي مختلف به دو روش مختلف اوواس و رولا بوده است. پوسچرها د روش رولا به 7 گروه و در روش اوواس به 4 گروه تقسيم بندي مي شوند. نتايج نشان داد كه طبق روش رولا، در مرحله كاشت 38% و در مرحله برداشت 44/5% پوسچر كارگران در گروه بدترين قرار داشت كه بايد از آن اجتناب نمايند. و طبق روش اووس، د رمرحله كشت 24% و در مرحله برداشت 44% پوسچر كارگران در شرايط بحراني ترين وضعيت قرار داشت كه بايد كارگران كاشت و برداشت برنج از داشتن چنين پوسچرهايي در طول انجام كار خودداري نمايند. در هر روش پوسچرهايي كه بايد كارگر ار آن اجتناب نمايد مشخص شده است.