اثربخشي موسيقي درماني بر تقويت حافظه ي شنيداري كودكان ديرآموز

هدف: در واقع امروزه آموزش موسيقي در دهه هاي اخير به منزله راهبردي مؤثر براي افزايش توانمندي هاي ارتباطي، شناختي و عاطفي كودكان به كاربرده شده است؛ هم چنين در عصر حاضر تاثير شگفت انگيز موسيقي در رفتار و شناخت انسان بسيار مورد توجه بوده است كه در زمينه هاي مختلف يادگيري نقش مهمي دارند. بنابراين پژوهش ها به نحوي سعي دريافتن راهكارهايي براي بهبود عملكرد شناختي دارند و با توجه به رواج موسيقي در جوامع امروز و قابليت تأثير موسيقي در جنبه هاي مختلف شناختي ازجمله مهارت هاي خواندن، مهارت رياضي، يادگيري، حافظه شنيداري، ديداري و غيره در مطالعه حاضر تأثير موسيقي بر حافظه شنيداري كودكان ديرآموز شهر قاين بررسي مي گردد. روش: اين پژوهش يك پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود (سرمد و همكاران، 1385). جامعه پژوهش حاضرشامل كليه ي دانش آموزان دير آموز مدارس سطح شهرقاين كه در سال تحصيلي 1395-1394 به عنوان ديرآموز در حافظه شنيداري معرفي شدند، مي باشد. در اين پژوهش، 30 دانش آموز (15 دانش آموز دختر و 15 دانش آموز پسر) ديرآموز در حافظه ي شنيداري به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و با توجه به نمرات هوش و سن آنان همتاسازي شدند. در اين پژوهش از آزمون هاي ضرب آهنگي استامباك استفاده شده كه به بررسي چگونگي مشكلات ضرب آهنگي در كودكان نارساخوان مي پردازد. براي بررسي سوالات پژوهش، از تحليل كوواريانس (مانوا) استفاده شده است. يافته ها: موسيقي درماني بر بهبود حافظه شنيداري دانش آموزان ديرآموز در مرحله پس آزمون اثر بخش بوده است. و باعث بهبود حافظه شنيداري در بين دانش آموزان ديرآموز شده است. نتيجه گيري: گوش دادن فرايند پيچيده و فعالي است كه شامل توجه، شنيدن، انتخاب و سازماندهي اطلاعات، تفسير، پاسخ دهي و به يادآوردن است. شنيدن فرايندي زيست شناختي است و وقتي اتفاق مي افتد كه امواج صوتي به پرده گوش اصابت مي كند (وود؛ ترجمه ي فيروز بخت، 1379). حس شنوايي بيشتر از حواس ديگر نسبت به محرك هاي وابسته ي خود عكس العمل نشان مي دهد(دزفوليان، 1386) بنابراين رشد مهارت هاي پايه اي شنوايي و شناختي تأثيرپذيري زيادي از محيط شنيداري اطراف ما دارد.