بررسي مسائل، مشكلات و محدوديت هاي خاك ورٍزي حفاظتي در ايران

نگاه عميق به مسئله پايداري توليد محصولات كشاورزي يكي از مهمترين مسائل روز كشاورزي دنيا محسوب مي شود. به هر حال با توجه به مشكلات و محدوديت هاي عديده در منابع توليد، راهي به جز اصلاح بسياري از شيوه هاي كشاورزي امروز باقي نمانده است.اما سوال اينجاست كه پايدار بودن توليد در همه نقاط دنيا به يك مفهوم است يا خير. بي شك براي جواب به اين سوال بايستي كليه مسايل مهم كشاورزي پايدار اعم از اقتصادي، محيط زيست و عدالت اجتماعي همزمان و به صورت تلفيقي مورد نظر قرار گيرد. حفاظت از منابع خاك و آب به شيوه گسترش سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي بيش از پيش حائز اهميت است اما با توجه به ايده هاي وسيع و عميقي كه مكانيزاسيون كشاورزي در مديريت منابع دارد الزاما هر روش حفاظتي را براي وضعيت مزارع ايران نمي توان مناسب دانست. در اين تحقيق كه حاصل گرد آوري مطالب و گزارشات موسسات تحقيقات فني و مهندسي و مركز توسعه مكانيزاسيون كشاورزي مي باشد و مروريست بر تحقيقات خاك ورزي حفاظتي د رده سال گذشته در كشور، سعي شده است تا ضمن بررسي مزيت نسبي سيستم هاي مختلف خاك ورزي حفاظتي براي كشت محصولات آبي و ديم براي كشاورزي ايران، بهترين الگوهاي خاك ورزي و كشت براي عمده محصولات ايران مورد بحث قرار بگيرد. مطالعات انجام شده در اين زمينه نشان مي دهد كه توسعه الگوي بي خاك ورزي و كشت مستقيم براي عمده محصولات (بويژه آبي) در ايران نمي تواند نتايج مثبت و مفيدي حتي در كشاورزي اين ده ايران داشته باشد. به نحوي كه تشويق كشاورزان و ترويج توسعه كشت هاي مستقيم با گسترش ماشين هاي وارداتي و ساخت داخل در مراكز دولتي نيز بيش از پيش شده اما واقيت اين است كه همين مطالعات نشان از عدم موثر بودن اين روش حتي در دراز مدت مي باشد. اين در حاليست كه روش هاي كم خاك ورزي و استفاده از ماشين هاي مركب بيشترين نقش را در حفظ كيفيت منابع آب و خاك نموده است. در كنار اين مسائل د رنظر گرفتن پارامترهاي فرهنگي و اجتماعي در روساهاي ايران از عمده عوامل موفقيت در گسترش خاك ورزهاي حفاظتي در ايران بوده است. در پايان نيز با تقسيم بندي مزارع ايران به 4 نوع اقليم متفاوت بهترين الگو ها و ماشين هاي خاك ورزي و كاشت محصولات استراتژيك ايران معرفي مي گردند.