مطالعه خصوصيات كيفي زرشك در روش هاي مختلف برداشت و فرآوري آن

خراسان جنوبي با سطح زير كشت 14000 هكتار، 98/7 دصد از توليد زرشك ايران را به خود اختصاص داده است. اگاهي از زمان و روش مناسب برداشت و خشك كردن م يتواند باعث توليد محصول با كيفيت بالاتر و ارتقاء جايگاه زرشك ايران در باراهاي داخلي و جهاني گردد. لذا در اين تحقيق به منظور دستيابي به شرايط بهينه توليد، تاثير سه عامل روش برداشت زرشك در سه سطح ( روش شاخه بر، خوشه چيني و ضربه اي)، زمان برداشت د رسه سطح ( اوسط مهر ماه - اواخر مهر ماه - اواسط آبان ماه) و روش خشك كردن زرشك در سه سطح (سايه خشك، افتاب خشك و صنعتي) بر روي كيفيت محصول توليد مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه جرم مخصوص توده زرشك خشك شده به عنوان عامل ارزيابي پفكي بودن دانه هاي زرشك ، تخت تاثير روش برداشت و روش خشك كردن مي باشد. برداشت به روش شاخه بر موجب توليد محصول با كمترين جرم مخصوص توده به ميزان 214/86 كيلوگرم بر متر مكعب و ر نتيجه پفكي تر شدن دانه ها گرديده است. پارامتر رنگ سنجي A كه نشان دهنده قرمزي دانه هاي زرشك است در روش آفتاب خشك و زمان برداشت اول كمترين و در روش سايه خشك و زمان برداشت سوم داراي بيشترين ميزان مي باشد. اين نتيجه نشن مي دهد كه در روش آفتاب خشك و صنعتي به علت آسيب رسيدن به رنگ دانه هاي زرشك، كيفيت رنگ محصول كاهش پيدا مي كند. نتايج بدست آمده از آزمون حسي نيز مويد ايم موضوع بوده و پانليست ها بيشترين امتياز را به نمونه هاي برداشت شده در روش خوشه چيني در زمان دوم برداشت و در روش سابه خشك دادند. همچنين كمترين امتياز پانليست ها به نمونه هاي برداشت شده در روش ضربه اي و زمان اول برداشت كه در مقابل نور آفتاب شدند تعلق گرفت.