مقايسه دو روش كوبش جريان محوري و سر تغذيه براي برنج

برنج محصولي است استراتژيك كه بعد از گندم بيشترين مصرف را در كشور داراست. عدم رعايت اصول صحيح خرمنكوبي باعث افزايش تلفات و ضايعات مي شود. نوع خرمنكوب بايستي با توجه به شرايط و نوع محصول انتخاب گردد تاميزان تلفات و ضايعات به حداقل ممكن برسد. دو نوع خرمنكوب رايج در شمال كشور كه جهت كوبيدن شالي بكار برده مي شوند كه عبارتند از : خرمنكوب با كوبنده جريان محوري و نوع سرتغزيه. در نوع اول محصول از يك طرف وارد كوبنده شده و ضمن حركت دوراني حول استوانه كوبنده در امتداد محور كوبنده حركت محوري داشته و از انتهاي ديگر آن توسط پرتاب كننده ها به سمت بيرون پرتاب مي شود. در نوع دوم محصول توسط كارگر وارد سيستم كوبش شده و انتهاي ساقه نگه داشته مي شود تا كوبش به طور كامل صورت گيرد و سپس كلش عاري از دانه كنار زده شده و با فشار دادن پدال، مواد به بيرون مي شود. هدف از اين تحقيق شناخت و مقايسه دو نوع خرمنكوب مذكور از لحاظ ساختمان و اصول كار مي باشد. نتايج مطالعات بر روي دو روش نشان داد كه د رخرمنكوب سر تغذيه به علت ورود فقط خوشه هاي محصول توان مصرفي به مراتب كمتر مي باشد. در خرمنكوب جريان محوري، به علت وارد شدن كل محصول به داخل واحد كوبش، انرژي مورد نياز بيشتر مي باشد.