بهينه سازي سيستم تهويه گلخانه ها براي شرايط آب و هوايي بومي ايران (مطالعه موردي: شهرستان مشهد)

سازه هاي گلخانه اي كه از كشورهاي اروپايي به كشور ما وارد شده اند اصولا منطبق با شرايط اقليمي منطقه اي ما نيستند و اين عامل باعث هدر رفتن بخش عمده اي از انرژي د رگلخانه ها مي شود. سازه ها و پوشش هاي گلخانه از مهم ترين و اساسي ترين قسمت هاي گلخانه هستند كه طراحي آنها بر اساس اصول مهندسي موجب افزايش عمر مفيد پوشش ها و نيز كاهش تلفات انرژي و نهايتا توليد محصول با كيفيت و كميت بالا مي شود. اين تحقيق با هدف طراحي سيستم گرمايش و تهويه گلخانه ها به بررسي مدل بهينه براي آب و هواي شهر مشهد مي پردازد . از انجا كه بيشترين ميزان گرماي تلف شده در گلخانه از طرق تشعشع انتقال حرارات و عبور گرما از ديواره ها مي باشد، طرح گرماي ماكزيمم بايد بر اساس درجه حرارتي از درون گلخانه باشد كه گياهان در شب به آن درجه حرارت نياز دارند. از طرفي به طور طبيعي جريان هواي توليد شده با پديده ترموسيفون، به حد كفايت د رجه هواي يكنواختي را براي گياه فراهم نمي كند لذا لازم است كه فن هايي براي اينكه هوا را به جريان بيندازد، نصب شود. از آنجايي كه به ندرت در همه ي زمان ها به ظرفيت بيشينه اي از گرما نياز است، سيستم گرمازاي مركزي بايد در 2 يا 3 ناحيه مختلف قرار گيرند. در اين تحقيق، بهترين سيستم براي گلخانه هاي منطبق با آب و هواي شهر ستان مشهد محاسبه و معرفي مي گردد، كه در آن براي يك گلخانه نمونه، بار حرارتي انتقال حرارت از ديواره ها، تعداد فن و ظرفيت آنها محاسبه مي گردد. نهايتا به كمك نرم افزار فلوانت نحوه ي توزيع دما و سرعت هوا درون سرد خانه به صورت ايده آل مدل مي گردد.