بررسي حوادث ناشي از كار با ماشين هاي كشاورزي در استان خوزستان

كشاورزي خطرناك ترين شغل بعد از معدن و حمل و نقل است و از نظر مرك و مير اين بخش در مقام سوم قرار دارد. براي پيش گيري از حوادث كشاورزي نياز به شناسايي عوالم حادثه و تجزيه و تحليل انها است كه باعث تدوين استراتژي هاي گوناگون براي پيش گيري از حوادث مي شود. در اين پژوهش براي جمع آوري اطلاعات از دو طريق پيمايشي و فيش برداري از اسناد ثبت شده موجود از سال 1380 تا 1389 استفاده شده است. رد انجام اين پژوهش از 133 مورد حادثه 13/53% از داده ها از مراجع قانوني (پزشك قانوني)، 76% از خانواده و اطرافيان نزديك و 10/47% از خود فرد حادثه ديده كه در قيد حيات بود، جمع آوري شدند. نتايج نشان داد كه 76/6% از حوادث مربوط به تراكتور بوده كه 57/8% در مسير مزرعه تا مزرعه ديگر، خانه به مزرعه و يا برعكس اتفاق افتاده است. زا اين ميزان 29/3% مربوط به حمل و نقل مزرعه اي 16/5% حمل و نقل جاده اي و 12% سركشي به مزرعه بود. 59/14% مرگ ومير مربوط به راننده تراكتور، 10/75% سقوط سرنشين تراكتور (گلگير تراكتور)، 10/75% اپراتور ادوات كشاورزي غير از تراكتور 12/9% سرنشين ماشين هاي جاده اي و 6/45% عابرين پياده بودند. حوادث تراكتوري بيشترين حوادث در بين ماشي نهاي كشاورزي را دارد و دلايل آن وسعت دامنه كاربرد، به كارگيري ناصحيح و عدم ايمن بودن آن است.