اثر خاك ورزي حفاظتي بر عملكرد و اجزاي عملكرد جو آبي

سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي بيشتر تحت شرايط خشك، نيمه خشك و كشت هاي ديم توسعه يافته اند. در چنين سيستم هاي ميزان بقايا كم بوده و تجمع بقاياي گياهي مشكلات چنداني را ر كشت هاي بعدي ايجاد نمي كند. خاك ورزي حفاظتي به عنوان يك تكنولوژي جديد، مي توان موجب بهبود خواص فيزيكي، شيميايي و بيو لوژيك خاك ، كاهش هزينه هاي تهيه بستر بذر، ميزان مصرف اب و مصرف سوخت گردد. اين سيستم خاك ورزي همچنين ممكن است عملكرد محصولات مختلف كشاورزي را تحت تاثير قرار دهد. اين تحقيق به منظور بررسي اثر خاك ورزي حفاظتي بر عملكرد محصول، اجزاي عملكرد و برخي خصوصيات خاك در كشت جو ابي اجرا گرديد. تحقيق در قالب طرح بلوگهاي كامل تصادفي با سه تيمار و شش تكرار در شهرستان بوانات از توابع استان فارس انجام شد. تيمارهاي تحقيق عبارت بودند از روش خاك ورزي مرسوم به عنوان شاهد، روش خاك ورزي و روش بي خاك ورزي (كشت مستقيم). در روش خاك ورزي مرسوم از گاو اهن برگرداندار، ديسك و لولر استفاده گرديد. روش كم خاك ورزي با استفاده از خاك ورز مركب اعمال گرديد در حالي كه در روش بي خاك ورزي هيچگونه عمليات خاك ورزي انجام نشد و بذر جو به صورت مستقيم كشت گرديد. پارامترهايي مانند درصد رطوبت خام، جرم مخصوص ظاهري خاك، درصد برگردان شدن بقايا، ظرفيت مزرعه اي موثر ماشين، مصرف سوخت و عملكرد محصول در اين تحقيق اندازه گيري شدند. تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق با استفاده از نرم افزار SAS صورت گرفت و ازمون چند دامنه اي دانكن براي مقايسه ميانگين تيمارها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي بعث كاهش مصرف سوخت و افزايش ظرفيت مزرعه اي موثر مي گردد. همچنين روش كم خاك ورزي، عملكرد محصول و وزن هزار دانه جو آبي در مقايسه با روشهاي ديگر افزايش داد اما روشهاي خاك ورزي اثر معني داري بر جرم مخصوص ظاهري خاك نداشتند.