بررسي و تعيين ميزان مصرف انرژي در باغات سيب در شهرستان مهاباد

با رشد مكانيزاسيون و استفاده از مواد شيميايي در محصولات كشاورزي، نسبت انرژي به تدريج كاهش مي يابد. در گذر زمان نيز كارايي انرژي مصرفي در سيستم هاي كشاورزي كاهش يافته و كشاورزي اوليه ضمن داشتن پايداري بيشتر نسبت به كشاورزي فشرده و مدرن كارايي به مراتب بهتري داشته است. سيب درختي يكي از محصولات مهم باغي ايران و از اصلي ترين منابع صادرات غير نفتي به شمار مي ايد. آذربايجان غربي با 27 درصد توليد سيب، مقام نخست بين استان هاي كشور را به خود اختصاص داده است اين پژوهش با هدف بررسي و تعيين ميزان مصرف انرژي و تعيين ميزان سهم هر يك از نهاده ها از نظر مصرف انرژي و سطوح مختلف بهره برداري در توليد سيب و بررسي تاثير عواملي مانند: سطوح مختلف كشت، سطح تحصيلات، ميزان تجربه باغداران و ميزان مصرف انرژي رد توليد سيب درختي با ارائه پرسشنامه به باغداران منطقه انجام شد. نتايج نشان داد كه آب با 33%، انرژي مصرف سوخت ماشين هي با 22%، انرژي مصرفي كود با 15%، انرژي سم و آفت كش ها با 5/2% از انرژي را به خود اختصاص داد و كمترين ميزان مصرف انرژي نيروي كارگري مورد استفاده با 3/8% بود. با افزايش سطح زير كشت، نسبت انرژي و كارايي ميزان بهره دهي براي سيب درختي افزايش مي يابد ، بطوري كه ميانگين بهره دهي در باغات زير سه هكتار 0/7، بين سه تا هفت هكتار 1/07 و بالاي هفت هكتار 1/17 درصد بود. سطح تحصيلات و تجربه باغداران بدليل مديريت صحيح بهره وري نهاده ها، باعث افزايش ميزان كارايي توليد و عملكرد محصول مي گردد.