ارزيابي و مقايسه تعدادي از روشهاي اندازه گيري دانه بندي خاك زراعي

دانستن اندازه گيري دانه بندي خاك مي تواند يك پارامتر تعيين كننده در تعيين درجه خاك ورزي مورد نياز زمين باشد. براي ارتقاي يكنواختي بستر بذر به وسيله تغيير درجه خاك ورزي ثانويه و كاهش احتمال فشردگي بيش از حد خاك در اثر تردد زياد ماشين هاي خاك ورزي يك سيستم اندازه گيري دانه بندي خاك مورد نياز است. عموما روش ابتدايي و بنيادي براي تعيين توزيع اندازه كلوخه ها استفاده از روش الك مكانيكي مي باشد، اما روش پر زحمت و هزينه بر بوده و نيازمند نمونه گيري از خاك، حمل و نقل و دست كاري نمونه ها طي اندازه گيري مي باشد. به طوري كه ممكن است در اين شرايط شكست دانه بندي اتفاق افتد كه منجر به تغيير توزيع واقعي دانه بندي خاك شود. روش هاي مختلف ديگري جهت ارزيابي ناهمواري هاي سطح خاك و توزيع اندازه خاك دانه هاي وجود دارد. در اين مقاله ، تكنيك هاي مختلف پردازش تصوير و همچنين مبدل مكانيكي ساخته شده توسط گادوين و بوگراكسي (2007) مورد ارزيابي قرار گرفته و با روش آناليز الك استاندارد مقايسه مي شوند. به طور كلي تكنيك هاي پردازش تصوير توزيع اندازه خاك دانه هاي يكساني را توليد مي كنند كه نسبت به الك استاندارد درشت تر است.نتايج به دست آمده از آناليز AFC براي خاك هاي زراعي خاك ورزي شده با گاو آهن بر گردان دار به نتايج حاصل از الك استاندارد نزديك بود. روش هاي تشخيص لبه و كنتراست براي تمام خاك هاي زراعي در مقايسه با الك استاندارد در 95% سطح اطمينان قرار داشتند. افزايش كنتراست توانايي حس كردن خاك دانه هاي با اندازه زير 20 ميلي متر را دارد. انحراف معيار به دست آمده از روش افزايش كنتراست، پايين بوده و اين نشان دهنده دقت و يكنواختي خوب اين روش است. مبدل مكانيكي ساخته شده توسط گاودين و بوگراكسي، قطر ميانگين وزني را بين 3،6mm ± مقدار تعيين شده بوسيله الك مكانيكي تعيين مي كرد. نتايج نشان داد كه دامنه سيگنال ها، پارامترها ارزشمندي در تعيين اندازه كلوخه هاست.