زيبايي شناسي در طراحي منظر خيابان شهري

شهر به عنوان محل زندگى انسان، نقشی اساسى در ایجاد یك زندگى سالم و با كیفیت بالا دارد. گسترش ناموزون شهرها، فرصت هرگونه تفكر زیبایی شناسى را از انسان سلب می كند. آنچه كه در فضاى شهرى از آن به عنوان پارامترهاى كیفیت زندگى یاد می شود، رشته اى به هم پیوسته است كه در آن تمام محیط عینى و ذهنى زندگى انسان را در بر می گیرد. اینكه كدام بعد از زندگى نقش محورى در كیفیت زندگى بشر شهرنشین دارد، مسئله اى چالش برانگیز است اما آنچه به وضوح اهمیت دارد این است كه زندگى خوب تركیبى از سلامت روان و جسم بشر است. احساس آرامشى كه با حضور در یك مكان با منظر زیبا، به انسان دست می دهد در واقع پاسخى است ذهنى بر ابعاد عینى فضای شهرى كه حس زیبایی پسندى را بر می انگیزد . منظر شهر می تواند به عنوان ابزاری مؤثر در وسعت بخشیدن به تجربیات زیباشناسی شهروندان،خصوصا در ارتقاء تصویر ذهنی جامعه از خویش نقش به سزایی داشته باشد. در این پژوهش، ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف اولیه زیبایی شناسی، منظر و خیابان شهری پرداخته شده است. سپس مجموعه ای از معیارها و شاخص ها در ارتباط با مفاهیم بالا، استخراج گردیده و سعی بر آن است كه با شناخت این معیارها، تحلیل وبررسی آنها و در نهایت با ارائه مجموعه ای از راهكارها، به هدف كلی یعنی طراحی منظر خیابان شهری با توجه به معیارهای زیبایی شناسی و نیز ارتقاء كیفیت زیبایی فضای شهری دست یابیم. روش تحقیق در این مقاله از نوع پژوهش كاربردی است. مقاله حاضر بر اساس مطالعات كتابخانه ای، مشاهدات میدانی و تحلیل های گرافیكی تهیه شده است و نتیجه اینكه می توان به كمك طراحی مناسب و زیبای منظر خیابان شهری، كیفیت محیط و تصویر ذهنی مطلوب و ماندگار در ذهن شهروندان را ارتقا بخشید.