ارزيابي عملكرد شوراهاي اسلامي در توسعه پايدار و مشاركت روستايي (مطالعه موردي روستاي دشت آباد -شهرستان دره شهر)

هرگونه برنامه ريزي براي تحقق اهداف تعيين شده، نيازمند راهكارها، ابزار و طرق مختلف جهت رهيافت آن خواهد بود .در نظام جمهوري اسلامي ايران نيز با تصويب قانون تشكيلات، وظايف و انتخابات شوراهاي اسلامي در سال 1375 توسط مجلس شوراي اسلامي براي دستيابي به بخشي از اهداف برنامه ريزي روستايي تلاش شده است پاره اي از اين فرايند به كمك اصول تمركز زدايي و واگذاري بخشي از امور اجرايي به مردم محلي و انتخابات شوراها و مشاركت روستاييان تحقق يابد .در اين مقاله سعي شده است ديدگاه ساكنان روستا را در مورد عملكرد شوراهاي اسلامي روستايي بررسي كنيم. روش تحقيق به صورت توصيفی – تحليلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی می باشد. .در پايان به اين نتيجه رسيده ايم هر چند ساكنان روستا شوراهاي اسلامي را به مثابه پل ارتباطي ميان خود و مسئولين پذيرفته اند به دلايلي از جمله در حاشيه ماندن مردم، نبو د ضمانت اجرايي مصوبات، عدم تركيب مناسب اعضاء ، روتين نشدن شرايط و سطح علمي و تجربه مرتبط افراد منتخب در شوراهاي اسلامي و ...شوراهاي اسلامي روستا فاقد كارايي لازم گشته اند.