مقايسه اثر سبك دانه در خصوصيات مقاومت فشاري بتن ژئوپليمري و بتن معمولي با توجه به ارزيابي اقتصادي

در بسیاری از پروژه های بزرگ مدیران پروژه علاقمند به استفاده از بتن هایی كه در كمترین زمان ممكن، گیرش اولیه صورت پذیرد و بیشترین مقاومت را از خود در آن زمان اندك نشان دهد. هر ماده ی حاوی آلومینات و سیلیكات كه با محلول های قلیایی مانند هیدروكسیدهای قلیایی و سیلیكات های قلیایی تركیب شود، پیوندهایی را شكل می دهد كه آن را ژئوپلیمر می نامند. متاكائولین به عنوان ماده ای كه سرشار از آلومینات و سیلیكات است، در این مقاله به عنوان ماده ی اولیه ساخت بتن های ژئوپلیمری، مورد استفاده قرار گرفته است. عوامل متعددی در واكنش ژئوپلیمریزاسیون تاثیرگزاراند كه از جمله، دمای عمل آوری، غلظت محلول هیدروكسید قلیایی، اندازه سنگدانه، نسبت مصرفی مواد حاوی آلومینات و سیلیكات میتوان نام برد. از هیدروكسید سدیم با غلظت 12 مولار و سیلیكات سدیم به عنوان محلول های فعال كننده و لیكا با بزرگترین اندازه 19 میلیمتر جایگزین شن میشود تاثیر آن ها بر روی مقاومت فشاری بتن های ژئوپلیمری و بتن های معمولی مورد بررسی قرار گرفت. در دمای عمل آوری بتن ژئوپلیمری 85 درجه سانتی گراد به مدت 24ساعت لحاظ شد. نتایج نشان می هد با حفظ این موضوع كه نمونه بتن ژئوپلیمری و بتن معمولی، تقریباً در نمونه شاهد مقاومت فشاری یكسانی داشته باشند، با افزایش سبكدانه به جای شن ، بتن معمولی مقاومت فشاری بهتری نشان میدهد. هزینه ساخت در نمونه ژئوپلمری به مراتب هزینه بر تر از نمونه بتن معمولی با مقاومت فشاری برابر، برآورد شده است در صورتی كه نمونه بتن ژئوپلیمری 1روزه نتایج آن با بتن معمولی 7روزه برابر قرائت شد.