قابليت هاي انطباق حوضه هاي زهكشي و الگوهاي تقسيمات كشوري در مديريت محيط

یكی از حساس ترین و مهم ترین اهداف دولت ها در راستای مدیریت بهینه و پایدار سرزمین، فرایند تقسیمات كشوری است. اساسا هدف از این فرایند دست یابی به یكپارچگی در سطوح ملی، منطقه ای و محلی در كشور است. در نظام تقسیمات كشوری پایدار، ضروری است تمام پدیده های عینی و غیرعینی نظیر منابع طبیعی، وضعیت توپوگرافیك، آمایش سرزمین و جمعیت مورد توجه قرار گیرد. از آنجا كه. در نظام تقسیمات كشوری كنونی ایران، عامل جمعیت تنها معیار تقسیمات كشوری است، این موضوع مسائل مختلفی را در عرصه ی مدیریت محیط به وجود آورده است. توجه به حوضه های زهكشی به عنوان یكی از معیارهای اساسی در تقسیمات كشوری می توان به عنوان یكی از راهكارهای مقابله با این موضوع باشد. در این مقاله تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر داده های كتابخانه ای نتایج و قابلیت های ناشی از انطباق مرزهای حوضه های زهكشی و تقسیمات سیاسی - اداری در كشور در افزایش كارایی مدیریت محیط مورد بررسی اجمالی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان داد، این موضوع كاربردهای متعددی را در مدیریت محیط به همراه دارد، از جمله قابلیت های حاصل از انطباق مرزهای حوضه های زهكشی و تقسیمات سیاسی می توان به مواردی همچون مدیریت و برنامه ریزی مخاطرات محیطی، برنامه ریزی بر مبنای توانمندی های محیطی واحدهای سیاسی - اداری و مدیریت منابع آب در واحدهای سیاسی اداری اشاره كرد.