چگونگي تبديل شركت هاي دانش بنيان به سازمان يادگيرنده (مطالعه موردي: پارك علم و فن آوري دانشگاه تهران)

امروزه شركتهاي دانش بنيان نقش مهمي در اقتصادهاي ملي و بين المللي دارند. اين امر، به دليل فعاليت در بخش فنآوريهاي نوين و توانايي آنها در نوآوري و تجاري سازي سريع است. از سويي ديگر، تغييرات عظيم اقتصادي، اجتماعي و فن آوري متعدد به طور فزايندهاي تشديد و محيط دنياي تجاري را تغيير داده است. شعارتندرستي براي زنده ماندن به يادگيري براي زنده ماندن تغيير يافته و در اين ميان وجود سازمانهايي كه به طور مستمر خود را از نو بسازند، از نو كشف كنند و به خود مجدداً نيرو ببخشند بسيار حياتي است. به منظور رهايي شركتهاي دانش بنيان در كشورهاي درحال توسعه اي مانند ايران از نوسانهاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي كه قدرت تصميمگيري و برنامه- ريزي را از آنها سلب مي كند، الزم است در ساختار اين شركتها بازنگري صورت گيرد. اين نوع جديد ساختار سازمان، حاوي دانش، قابليت انعطاف، سرعت، قدرت و توانايي يادگيري وخلق مزيت رقابتي خواهد بود و مي توان آن را سازمان يادگيرنده ناميد. تحقيق حاضر با هدف بررسي چگونگي تبديل شركتهاي دانشبنيان به سازمان يادگيرنده انجام يافته است. به اين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، پرسشنامه استاندارد ميان مديران و كاركنان 13 شركت دانش بنيان پارك علم و فن آوري دانشگاه تهران به اجراء درآمد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از تجزيه و تحليل آماري و آمار استنباطي تفسير گرديده است. نتايج حاكي از آن است كه تنها مولفه رهبري از ابعاد سازمان يادگيرنده در شركتهاي دانش بنيان از وضعيت مطلوبي برخوردار است و نياز به بازنگري ساير مولفه هاي سازمان يادگيرنده در اين شركتها وجود دارد.