برنامه ريزي توسعه شبكه توزيع مجهز به منابع توليد پراكنده با فرض عدم قطعيت و در نظر گرفتن استراتژي بهينه بهرهبرداري

با پيشرفت تكنولوژي و تغييرات اخير در منطق بهره برداري از سيستم قدرت، گزينه هاي جديدي همانند توليدات پراكندۀ كنترل پذير و تجديدپذير در افزايش ظرفيت سيستم توزيع مورد توجه قرار گرفته اند. در اين مقاله مدلي براي برنامه ريزي همزمان توسعه و بهره برداري از واحدهاي توليد پراكنده ( DG ) مبتني بر انرژي هاي تجديدپذير و نيز واحدهاي قابل برنامه ريزي (كنترل پذير) در شبكه توزيع ارئه شده است. در مدل ارائه شده سعي شده است تمامي هزينه ها شامل هزينه احداث واحدهاي توليد پراكنده، هزينه بهره برداري سيستم، هزينه خريد انرژي از شبكه بالادستي، هزينه انرژي تأمين نشده ناشي از خروج تجهيزات شبكه، و در نهايت هزينه ناشي از توليد آلاينده هاي زيست محيطي در نظر گرفته شود. تمامي عدم قطعيت هاي موجود در مسأله از جمله عدم قطعيت منابع توليد پراكندۀ تجديدپذير و عدم قطعيت در بار در محاسبه عناصر تابع هدف مد نظر قرار گرفته اند. تغييرات روزانه و فصلي بار در محاسبه هزينههاي بهره برداري و قابليت اطمينان مورد توجه واقع شده است. در مدل پيشنهادي به تعيين مكان، نوع، و ظرفيت واحدهاي توليد پراكنده و نيز استراتژي بهينه بهره برداري آنها پرداخته شده است. همچنين كليه قيود فني و بهره برداري شبكه مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به ماهيت غيرخطي مسئله و پيچيدگي آن، از الگوريتم تركيبي ژنتيك - پخش بار بهينه( GA-OPF) براي بهينه سازي استفاده شده و مسأله روي يك سيستم نمونه 33 باسه پياده سازي شده و در طي سناريوهاي مختلف مورد بررسي و تحليل قرارگرفته است.