نمودهاي مهري در قصايد و غزليات سنايي

مهرپرستي آييني است كه نمودهاي آن را مي توان حتي قبل از مهاجرت آرياييان ديد. اين نمودها به مسيحيت و زرتشتي گري و ... راه يافته و بعد به اسلام وعرفان رسيده است. حكمت خسرواني كه متاثر از انديشه هاي ايران باستان است و سهروردي آن را طرح كرده است نيز نشانه هاي از مهررا داراست. سنايي شاعر بزرگ قرن ششم كه ازطلايه داران عرصه عرفان در شعر فارسي است نيز متاثر ازآيين مهر مي باشد و بسياري از اين نمادها شامل:نور، چليپا، مهربازان، نيلوفر، مهرگان، مغان و ...در شعر سنايي آمده است . ما در اين پژوهش تنها به گزيدهاي از قصايد و غزليات سنايي نظر افكنده ايم و با روش كتابخانه اي و بهره گيري از كتب مختلف اسطوره و عرفان صورت گرفته است. پارهاي از اين نمادها تحول معنايي پيداكردند و پارهاي نيز به مفهوم نخستينش به كار رفته است، كلمتاي چون سماع، سگ و كلاغ دگرديسي يافته و كلماتي چون تازيانه، مهر و ...به همان صورت گذشته خود به كاررفته است