بررسي رابطۀ بين نارسايي هيجاني با درگيري بين شخصي در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان نيشابور

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ بين نارسايي هيجاني با درگيري بين شخصي در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان نيشابور بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده، جامعه آماري اين پژوهش كليۀ دانش آموزان دبيرستاني دختر و پسر شهرستان نيشابور در گروه هاي سني 14-19 سال مي باشد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، نمونۀ آماري 360 نفر (180 دختر و 180 پسر) از طريق جدول مورگان انتخاب گرديد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، مقياس نارسايي هيجاني تورنتو (FTAS-20) و مقياس درگيري بين شخصي (IIP-60) استفاده گرديده است. روش جمع آوري داده ها جهت تجزيه و تحليل داده هاي آماري از شاخص ها و روش هاي آمار توصيفي شامل: فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار، و آمار استنباطي شامل: ضريب همبستگي پيرسون، t مستقل، رگرسيون جهت پيش بيني متغير ملاك مورد پژوهش استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان دادكه بين دشواري در توصيف احساسات با درگيري بين شخصي دانش آموزان رابطه مثبت و معني دار وجود دارد و بين دشواري در تشخيص احساسات و تفكر عيني با درگيري بين شخصي دانش آموزان رابطه اي وجود ندارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد مؤلفه هاي نارسايي هيجاني مي تواند مولفه هاي درگيري بين شخصي (مسؤوليت پذيري، صميميت، قاطعيت) را پيش بيني كند. بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه بين نارسايي هيجاني و درگيري بين شخصي دانش آموزان رابطه مثبت و معني دار وجود دارد.