بررسي علل فرار از خانه، هم نشيني و روي آوردن جوانان به مواد مخدر

اعتياد عادت يا رفتاري است كه اغلب ترك كردنش مشكل مي باشد شواهد نشان مي دهد 191 ميليون نفر در سر تا سر جهان مواد مخدر مصرف مي كنند كه جوانان اصلي ترين قربانيان مواد مخدر هستند. افراد غيرمعتاد با توجه به سن و وضعيت تأهل با گروه معتاد همتا مي شوند. سرمايه اجتماعي جوانان معتاد به طور معناداري پايين تر از جوانان غيرمعتاد است. ميزان مشاركت اجتماعي، اعتماد اجتماعي و شبكه روابط اجتماعي جوانان معتاد به طور معناداري پايين تر از جوانان غيرمعتاد بود. هم چنين، شاخص روابط خانوادگي و دوستانه بيشترين قابليت تمايز را در بين جوانان معتاد و غيرمعتاد دارد. زماني كه نوجوان و يا جواني به هر دليلي (منطقي يا غيرمنطقي) از خانه فرار مي كند، خود و پيرامونش، را تا شعاعي وسيع به طرق مختلف در معرض آسيب ها و خطرات بسيار زيادي قرار مي دهد. فرار، آغاز بي خانماني است و همين امر، زمينه ارتكاب بسياري از جرائم را فراهم مي كند. امروزه مسئله اعتياد علاوه بر مشكلات فردي، اجتماعي يك مشكل خانوادگي هم مي باشد. معضل اعتياد بر روي بهداشت رواني فرد معتاد و خانواده وي نيز اثر بدي مي گذارد. بر اين اساس مقاله حاضر مي كوشد تا وضعيت كيفيت فرزند پروري و سلامت رواني افراد معتاد را مورد بررسي قرار دهد. نتيجه مي گيريم كه انجام مداخله هاي لازم براي ايجاد نگرش صحيح در جوانان بايد از سنين پايين تر آغاز شود. ضمنا اعتياد همانند بيماري هاي ديگر قابل درمان است. اولين قدم، تشخيص اعتياد و سپس مداواي آن است و هدف اين بررسي يافتن ريشه ها و دلايل گرايش به اين مواد افيوني از سوي معتادان و غيرمعتادان و به ويژه درجوانان مي باشد.