پيشگيري از بيماري اعتياد (با تاكيد بر نوجوانان و جوانان)

رشد روزافزون مصرف مواد مخدر در سنين پايين بر كسي پوشيده نيست؛ از اين رو افزايش گرايش آنان به سمت مواد مخدر، از اواخر قرن 19، ذهن محققان و حقوق دانان را به خود معطوف كرده است و آن ها درصدد شناختن علل بزهكاري اين قشر از جامعه، به منظور پيشگيري از آن هستند. هدف از مطالعه پيش رو، بررسي مقوله پيشگيري از بيماري اعتياد، با تاكيد بر گروه سني خطر (نوجوانان و جوانان) مي باشد؛ براي اين منظور از روش «تحليل فلسفي بر استدلال ها عقلاني با تكيه بر مطالعات كتابخانه اي» استفاده شده است. بر اساس تحليل هاي به عمل آمده، نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه در راستاي اعمال پيشگيري از بيماري اعتياد در وهله اول بايد اعتياد را يك بيماري دانست و پيشگيري را مقدم بر درمان. در وهله دوم بايد در اين راه، هم بر مولفه «مقابله با عرضه مواد« (با تاكيد نقش دولت) و هم بر مولفه «كاهش تقاضا» (با تاكيد بر نقش مردم)، نگاه ويژه داشت. در پايان نيز برخي از مهم ترين راهبردها براي پيشگيري از اعتياد با رويكرد گروه سني مد نظر، آمده است. گفتني است كه آسيب شناسي و اصلاح رابطه فرد با نهادهاي خانواده، مدرسه، دولت و محيط اجتماعي، نقش مهمي در پيشگيري از اعتياد ايفا مي كنند.