مولفه هاي تدريس تاثيرگذار و اثر بخش در مقطع ابتدايي

امروزه با توجه به گذشت زمان زيادي از روش هاي اوليه ي تدريس در قديم و پيشرفت جوامع بشري، نيازمندي ما به دانش جديد بيشتر نمايان شده است. اين تغيير ناشي از آگاهي بيشتر انسان ها به علوم و فنون است. روش هاي تدريس به كار گرفته شده توسط معلمان بايد قدرت تفكر را در دانش آموزان قوت بخشد كه اين امر جز با ايجاد درگيري فكري در دانش آموزان محقق نخواهد شد. نظريه هاي بسياري در مورد مفهوم تدريس بيان شده است كه درون مايه همه اين ها به دو مفهومي بودن تدريس اشاره دارد: مفهوم بسته؛ كه معلم در كلاس همه كاره است و مفهوم باز؛ كه ميان معلم و دانش آموزان تعاملي دو طرفه وجود دارد. مهم ترين وظيفه معلم ايجاد شرايط يادگيري است و اين خود نياز به آگاهي از نحوه يادگيري دانش آموزان دارد. معلمان در ارائه محتواي كتب درسي از دو روش سنتي و فعال استفاده مي كنند. معلماني كه داراي تدريس اثربخش هستند به گونه اي مناسب، اهدافي را كه مستقيم يا غير مستقيم با يادگيري دانش آموزان مرتبط است، دنبال مي كنند و مهارت هاي مورد نياز را جهت دستيابي به اهداف آموزشي به دست مي آورند. از ويژگي هاي تدريس اثر بخش مي توان به: آمادگي كامل، داشتن طرح درس، استفاده مناسب از شيوه هاي مناسب تدريس و .... اشاره كرد. لذا به منظور شناساندن و تبيين اين شاخص آموزش و پرورش پويا (تدريس اثربخش) اين مقاله تهيه و در اين راه از كتب و منابع گوناگوني استفاده و استناد شده است.