تعيين درجه عدم قطعيت مدل هاي رقومي ارتفاعي 90 SRTM حوضه آبريز گرم چاي

مدل هاي رقومي ارتفاعي، يكي از مهم ترين داده هاي جغرافيايي محسوب مي شوند در محيط GIS مي باشد كه مبنايي براي تحليل هاي مكاني محسوب مي شوند. تحليل هاي مكاني متعددي، با توجه به كاربرد مدل هاي رقومي ارتفاعي انجام مي گيرد. امروزه توجه زيادي به اعتبار تحليل هاي GIS شده و موضوعاتي مانند كيفيت و صحت داده ها بيش از هر زمان ديگري احساس مي شود. امروزه تحقيقات مربوط به كيفيت داده شامل موضوعاتي مانند خطا، مدل هاي عدم قطعيت، انتشار خطا، حذف خطا و عدم قطعيت در داده هاست. اين پژوهش، با هدف بررسي عدم قطعيت مدل رقومي ارتفاعي90 SRTM در حوضه آبريز گرم چاي انجام پذيرفت. بنابراين براي رسيدن به اين هدف، ابتدا با استفاده از شاخص هاي آماري ME، RMSE و STD مقدار خطاي داده هاي مدل هاي ارتفاع رقومي شناسايي و عدم قطعيت خطاي داده ها با روش مونت كارلو شبيه سازي و سپس الگوي انتشار خطا با روش درونيابي IDW حاصل شد. با حذف الگوي انتشار خطا از مدل هاي رقومي، DEM ثانويه توليد شد . با محاسبه مجدد شاخص هاي توصيفكننده خطا و مقايسه اين مقادير با مقادير اوليه نتايج حاكي از آن بود كه مدل ارتفاع رقومي بعد از حذف الگوي انتشار خطا دقت بالاتري را نشان مي دهند.