پويش طيف در شبكه راديوشناختي در حضور عدم قطعيت نويز

يكي از مهمترين چالش هاي تكنولوژي راديوشناختي، نظارت كاربران ثانويه بر روي طيف الكترومغناطيسي به منظور شناسايي حفره هاي طيفي مي باشد كه به اين كار پويش طيف مي گويند. يكي از چالش هاي موجود در پويش طيف، مشكلي به نام عدم قطعيت در توان نويز است. در سيستم-هاي راديوشناختي به دليل محدود بودن زمان پويش طيف، توان نويز به طور دقيق معلوم نبوده و فرآيند آشكارسازي سيگنال در عمل با پديده اي به نام عدم قطعيت در توان نويز مواجه است. يكي از روش هايي كه براي مقابله با عدم قطعيت پيشنهاد مي شود، استفاده از تيوري فازي است. در اين مقاله براي مقابله با عدم قطعيت در توان نويز از آزمون فرضيه فازي استفاده مي شود. آزمون فرضيه فازي براي مدل سازي و تحليل عدم قطعيت از توابع عضويت فازي بهره مي گيرد. براي كاهش پيچيدگي در اين مقاله از توابع عضويت خطي استفاده مي شود. در ادامه با اعمال قضيه نيمن پيرسون بر روي آزمون فرضيه فازي، از اين روش براي مقابله با عدم قطعيت استفاده مي كنيم.