بررسي جلوه هاي رمانتيسم در شعر رهي معيري

رهي معيّري( 1347-1288 ) از شاعران معاصري است كه زندگي و دورة شاعري او همزمان با تسلط و سيطرة مكتب رمانتيك بر ادب فارسي است و مي توان شعر او را از منظر و ديدگاه اين مكتب مورد نقد و بررسي قرار داد چرا كه ديوان شعري او سرشار از مفاهيمي چون؛ توجه به طبيعت، عشق، بيان احساسات دروني، تخيل، حسرت بر ايام گذشته(نوستالوژي) و... است كه هر كدام از اين درونمايه ها از مشخصه هاي مكتب رمانتي است. رهي معيري در اشعارش پيش از آنكه بر مباني معقول و خرد گرايي تكيه كند به خواسته هاي دروني و خردگريزي گرايش دارد و به ديگر سخن تخيل، اميد و آرزو را جانشين حقيقت مي سازد هنر خود را به مبالغه مي آميزد از اين رو مي توان اشعار او را در زمرة آثار رمانتي ايران به شمار آورد. بنابراين نوشتار حاضر برآن است تا با روش تحليلي توصيفي بازتاب شاخص هاي اين مكتب را در اشعار رهي معيري بررسي و تحليل كند.