تحليل نظام هاي گفتماني گرمس در ني نامه مثنوي معنوي مولوي

مثنوي معنوي مولوي هست قرآن در زبان پهلوي مثنوي او چو قرآن مدل هادي بعضي و بعضي را مضل من نمي گويم كه آن عاليجناب بود پيغمبر، ولي دارد كتاب از ميان كتاب هاي ارزشمند پارسي وقتي صحبت از مثنوي مي شود و مولاناي بلخي كلام به قصور مي رسد و تحليل به سكوت، تأمل در اين نگاره بي بديل و راستين از بزرگ عارف ادب پارسي، دلنواز اهل ادب و دلپسند دنياي معني است. در سفتن كار حضرت ايشان بود، اما بر انگشتري تفكر و تحليل نهادن كرامت بلند بشري مي طلبد و علم بي بديل ادب پارسي، استخراج معاني برتر اين رشته مرواريد درياي معنا و تركيب آن با ادبيات روز دنيا در سيطره نظريه هاي نوين ادبي، مي تواند هنرنمايي خداوندگار كلام و عشق را، امروز هم در تفكرات و تئوري هاي ارائه شده توسط دانشمندان علم واژه شناسي آنهم از نوع غربي به رخ بكشاند، استخراج عوامل نظام هاي گفتماني گرمسي از ني نامه كه شايد خود به تنهايي به رقابت با تمام ادبيات عرفاني دنيا مي نشيند به سختي بيرون كشيدن رشته هاي زر از دل كوه مي ماند. اما در اين پژوهش سعي مي شود با روش هاي توصيفي- تحليلي و هر آنچه كه توسط جمع آوري منابع كتابخانه اي در تفكر نگارندگان ايجاد شده است، با روش هاي تحليل گفتمان در نظريه گرمس منطبق و مورد بررسي قرار گيرد.