نقش گردشگري جامعه محور در توسعه پايدار گردشگري روستايي

در حال حاضر گردشگري به يكي از بزرگترين بخش هاي اقتصادي جهان مبدل شده است. گردشگري تاثير قابل توجهي بر جوامع محلي در مقاصد گردشگري دارد. اين صنعت مي تواند منبع مهمي از درآمد و اشتغال براي مردم محلي كه بدان وابسته است باشد و در صورتي كه به طور مناسب برنامه ريزي و مديريت شود، مي تواند به عنوان نيرويي براي حفاظت از منابع طبيعي و فرهنگي تلقي شود. گردشگري روستايي كه آن را يك رهيافت جايگزين براي توسعه پايدار مي دانند، با توجه به روند روز افزون تخريب روستا و افول كشاورزي، سعي بر ارايه راهبردهاي جديد براي احياي نواحي روستايي از طريق ايجاد فعاليت هاي مكمل و يا متحول نمودن اين نواحي با توجه به منابع طبيعي و انساني آنها دارد. توسعه پايدار يكي از راهكارهايي است كه منجر به ارتقاي بيشتر يك جامعه محلي مي شود. در راستاي پايداري، گردشگري جامعه پايداري فرهنگي، اجتماعي و زيست محيطي را مد نظر داشته و براي منفعت رساني به جامعه ميزبان توسعه مي يابد و توسط آنها مديريت مي شود. از اين رو، با توجه به ضرورت و اهميت موضوع، اين پژوهش از لحاظ ماهيت و شيوه تحقيق، توصيفي - تحليلي و خروجي آن، كاربردي - توسعه اي است. در اين تحقيق به دنبال بررسي نقش گردشگري جامعه محور در توسعه پايدار گردشگري در مناطق روستايي هستيم.