مدلسازي دماي حداكثر و حداقل ايستگاه بندرعباس با استفاده از مدل ريزمقياس نمايي آماري SDSM

يك محقق اقليمي براي اينكه بتواند رفتار آينده سامانه اقليم را دريافته و آن را پيش بيني كند بايد دست به مدلسازي بزند. چرا كه مدل ها مهم ترين ابزار اقليم شناس براي شناخت رفتار اقليم در مقياس هاي زماني متفاوت مي باشند. در اين تحقيق تلاش گرديد دماي حداكثر و دماي حداقل ايستگاه بندر عباس مدل سازي شود. بدين منظور از چند سري داده شامل داده هاي مركز NCEP طي دوره پايه اقليمي يعني از سال 1990-1961 جهت كاليبره كرده و ارزيابي مدل و از داده هاي HADCM3 تحت سناريوهاي A2 , B2 جهت شبيه سازي دماي حداكثر و دماي حداقل داده هاي گردش عمومي بهره گرفته شد. شبيه سازي بر اساس اين دوره براي سه دوره زماني سي ساله يعني از 2040-2011، 2070-2041، 2099-2071 انجام گرديد. نتايج نشان داد كه از سال 2099- 2016 دماي حداكثر و به ويژه دماي حداقل افزايش چشم گيري خواهد داشت. اين ميزان افزايش به ويژه طي فصول بهار و زمستان بيشينه خواهد بود. اين افزايش دمايي باعث كاهش تفاوت فصلي خواهد شد كه خود افزايش دما را تشديد خواهد كرد.