بررسي و تحليل نقش توسعه درونزاي بافت مركزي شهر زنجان در ارتقاي شاخص هاي كيفيت زندگي

بافت مركزي شهرها، به عنوان هسته اوليه شهري از اهميت فراواني برخوردار است. در سال هاي اخير با توجه به رشد شتابان شهرنشيني و مشكلات عديده اين بافت ها از قبيل (ترافيك، آلودگي هوا، املاك مخروبه، زمين هاي رها شده و ...) از يك طرف و وجود زيرساخت ها و امكانات موجود در آنها از طرف ديگر، سبب شده تا در اين محدوده از شهرها، برنامه توسعه درونزا اجرا شود. اين امر بر كيفيت زندگي ساكنان اين مناطق تاثيراتي را بر جاي گذاشته است. در تحقيق حاضر به بررسي و تحليل نقش توسعه درونزاي بافت مركزي شهرها در ارتقاي شاخص هاي كيفيت زندگي پرداخته شده است. نوع تحقيق كاربردي، روش مورد استفاده توصيفي - تحليلي و براي گردآوري داده ها از روشهاي اسنادي و ميداني بهره گرفته شده است. و جامعه آماري تحقيق خانوارهاي ساكن در بافت مركزي شهر زنجان مي باشد، كه در بافت مركزي از بين 4529 خانوار ساكن 301 خانوار با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي و آماراستنباطي (آزمون ويلكاكسون) و مدل پرومتي استفاده شد. نتايج حاصل از آزمون ويلكاكسون، بيانگر مطلوبيت كيفيت زندگي در دوره بعد از توسعه درونزا نسبت به دوره قبل از آن مي باشد. بطوريكه آماره z؛ 14/61- محاسبه شد. اين امر باتوجه به سطح معنارداري 99 درصد تاييد مي شود. نتايج حاصل از رتبه بندي پرومتي نيز نشان داد كه در دوره قبل از توسعه درونزا محله 6 با مقدار φ كل 0/088 بهترين رتبه (1) و محله هاي 4 و 5 به ترتيب با مقدار φ كل 0/012- و 0/002 پايين ترين رتبه (6) را داشته اند. بعد از توسعه درونزا نيز محله 6 با مقدار φ كل 0/073 بهترين رتبه (1) و محله 4 يا مقدار φ كل 0/013- پايين ترين رتبه (6) را در بين محلات بافت مركزي كسب كرده است.