ارزيابي ميزان رضايتمندي ساكنين از امنيت در مجتمع هاي مسكوني (مطالعه موردي: شهرگرگان)

مساله امنيت در مجموعه هاي مسكوني از جمله عوامل انساني و محيطي مي باشد كه با تاثير مستقيم بر برنامه ريزي و طراحي اين مجموعه ها، كيفيت زندگي انسان ها را ارتقا مي بخشد. از اين رو، امنيت جاني و مالي انسان ها در خانه هايي كه زندگي مي كنند، اصلي ترين راهبرد در تصميم گيري هاي كلان كشورها براي برنامه ريزي مسكن است. بررسي الگوهاي ارزيابي از محيط هاي سكونتي به ويژه در مورد رضايتمندي مي تواند در شناسايي وضع موجود، آگاهي از نقاط قوت، ضعف، كاستي ها و نواقص احتمالي با هدف ارتقاي كيفيت محيط هاي سكونتي موثر واقع گردد. در اين زمينه يكي از بهترين الگوهاي ارزيابي، استفاده از ديدگاه هاي ساكنان در خصوص محيط هاي سكونتي آنهاست. پژوهش حاضر در تلاش است تا ضمن بررسي مولفه هاي اثر بخش بر امنيت، به ارزيابي ميزان رضايتمندي ساكنين از امنيت مجتمع هاي مسكوني بپردازد. رويكرد حاكم بر پژوهش از نوع كاربردي- توسعه اي و روش بررسي آن توصيفي- تحليلي مي باشد. جامعه آماري پژوهش، خانوارهاي ساكن در مجتمع هاي مسكوني شهر گرگان و حجم نمونه 200 خانوار انتخاب شده است. اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعات اسنادي و جهت برداشت هاي ميداني از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. پايايي پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ 0/81 بدست آمده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها و تحليل فضايي آمارها از نرم افزار آماري SPSS و جهت آزمون فرضيات پژوهش از آزمون همبستگي پيرسون و آزمون t تك نمونه اي استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان ميدهد كه متغير بافت كالبدي ساختمان با ميزان ضريب 0/362 و متغير روشنايي مناسب محيط ساختمان با ميزان ضريب 0/179 ارتباط مستقيم و مثبتي با رضايتمندي ساكنين دارد و همچنين نتايج حاصل از آزمون تي تك نمونه اي نشان مي دهد كه مولفه هاي اشراف داشتن، روابط همسايگي، وقع جرم و زيست محيطي بر ميزان رضايتمندي ساكنين از متغير امنيت در مجتمع هاي مسكوني دارد.