بررسي عوامل مؤثر بر ريسك پذيري زنان روستايي در توسعه خود اشتغالي (مطالعه موردي: استان زنجان)

امروزه با توجه به اينكه زنان تقريبا نيمي از جمعيت كشور را تشكيل مي دهند، در انجام فعاليت هاي اقتصادي موردنياز جامعه داراي نقش ويژهاي مي باشند و از اينرو انجام برنامه ريزي جهت اشتغال زنان در كشور يكي از ضرورت هاي مهم به شمار مي رود. اما با توجه به اينكه در كشور ايران بخش دولتي از نظر نيروي كار به اشباع رسيده است، توسعه خود اشتغالي به ويژه براي زنان از اهميت زيادي برخوردار است. در اين ميان ريسك پذيري به عنوان يكي از عوامل تاثيرگذار برخود اشتغالي زنان مي تواند نقش عمده اي در توسعه خود اشتغالي ايفا نمايد. لذا اين پژوهش با هدف بررسي عوامل موثر برريسك پذيري زنان روستايي در استان زنجان انجام گرفت. جامعه آماري اين تحقيق زنان روستايي استان زنجان بوده اندكه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده نمونه مورد نظر از سطح روستاهاي سه شهرستان شامل زنجان، خدابنده و ابهر انتخاب گرديد. حجم نمونه با استفاده از نرم افزار G.Power برابر با 188 نفر تعيين گرديد. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق پرسشنامه اي بود. روايي ظاهري و محتوايي ابزار تحقيق با استفاده از نظر متخصصان موضوعي مورد تاييد قرارگرفت. به منظور بررسي پايايي ابزار مورد نظر پيش آزمون انجام گرديد و مقدار ضريب آلفاي كرونباخ آن براي متغيرهاي تحقيق بالاي 0/70 بدست آمد كه نتايج ضرايب حاصل، حاكي از پايايي مناسب ابزار بود. نتايج تحقيق نشان داد كه شرايط اقتصادي و برگزاري دوره هاي آموزشي و ترويجي داراي اثري مثبت و معني دار بر ريسك پذيري زنان روستايي براي راه اندازي شغل مي باشند، اما شرايط اجتماعي حاكم بر جامعه از اثر منفي و معني دار براي ريسك پذيري زنان روستايي جهت توسعه خود اشتغالي برخوردار است.