ارزيابي اثرات كالبدي طرح بهسازي مسكن روستايي (مورد مطالعه: بخش مركزي شهرستان تايباد)

نياز روستاها به مسكن مناسب و محيط مطلوب كالبدي با اقدامات گستردهاي مانند تهيه و اجراي طرحهاي هادي، نوسازي و بهسازي مسكن روستايي و همچنين طرح مسكن مهر طي چند دهه پس از انقلاب همراه شده است. مسكن پديده اي است اجتماعي و انساني و همانند ساير پديده هاي انساني و اجتماعي، ابعاد گوناگوني دارد كه بعد كالبدي مهم ترين آنهاست. در تحقيق حاضر به بررسي نقش اعتبارات بهسازي مسكن در بهبود وضعيت زندگي از بعد كالبدي در نواحي روستايي جهت دستيابي به توسعه روستايي در بخش مركزي شهرستان تايباد پرداخته شده است. روش تحقيق به صورت توصيفي - تحليلي، روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه و ميداني (پرسشنامه و مصاحبه)، روش تجزيه و تحليل اطلاعات به صورت توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون دوجمله اي) صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق حاضر، خانوارهاي روستاهاي بخش مركزي شهرستان تايباد كه بين سال هاي 1384 تا 1389 اعتبارات بهسازي مسكن را دريافت كردهاند كه شامل 5076 خانوار ميباشد. جهت تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد كه حجم نمونه لازم جهت تكميل پرسشنامه ها 180 خانوار محاسبه گرديد. نتايج به دست آمده از تحقيق نشان مي دهد اعتبارات دريافتي بهبود وضعيت زندگي روستاييان را در بعد كالبدي به همراه داشته است.