تحليلي بر نقش توانمندي هاي گردشگري در توسعه پايدار اقتصادي مناطق كمتر توسعه يافته، مطالعه موردي: شهرستان خدابنده

راهبردهاي گذشته در زمينه توسعه منطقه اي در كشورهاي در حال توسعه، بويژه در كشور ما نتوانسته است زمينه رابراي توسعه منطقه اي فراهم سازد. به طوري كه، منافع توسعه به طور عمده در قطب هاي خاص با جهت گيري به سمت مناطق توسعه يافته متمركز شده و بي عدالتي بين فضاهاي جغرافيايي را به دنبال داشته است. از طرفي ديگر، مناطق كمتر توسعه يافته با چالش هاي متعددي در توسعه اقتصادي و اجتماعي مواجه بوده و اقتصاد مبتني بر استفاده بي رويه ازمنابع طبيعي به تخريب محيط زيست منجر شده است. از اين رو، براي كاستن از بي عدالتي هاي توسعه گذشته توجه به صنعت گردشگري مبتني بر استعداد مناطق حاشيه اي به عنوان يكي از راهبردهاي توسعه منطقه اي براي ارتقاي اقتصاد محلي از طريق توسعه سرمايه گذاري و در نتيجه ارتقاي سطح رفاه اقتصادي در مناطق كم برخوردار مورد توجه برنامه ريزان قرار گرفته است. هدف اين مطالعه، بررسي توانمندي هاي گردشگري شهرستان خدابنده در استان زنجان به عنوان يكي از مناطق كم برخوردار كشور مي باشد. به اين منظور، با بررسي مباني نظري مرتبط با موضوع به بررسي توانايي هاي بالقوه شهرستان و سطح بندي جاذبه هاي موجود گردشگري پرداخته است. نتيجه مطالعات نشان مي دهد كه اين شهرستان داراي توانمندي نسبي بالايي براي توسعه گردشگري بوده و به لحاظ توانمندي ها مي توان از بين جاذبه هاي موجود در سطح اول، منطقه زرين غار - غار كتله خور - سد تالوار و در سطح دوم، منطقه قيدار - سهرورد - سجاس را دراولويت توسعه شهرستان متاثر از گردشگري مورد توجه قرار داد.