چالش هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي مازندران

نقش آموزش در ارتقاء و بهبود كيفيت نيروي انساني بخش كشاورزي و تاثيرات اقتصادي حاصل از آن يعني افزايش بهره وري و توليد غيرقابل انكار است. هدف كلي اين تحقيق شناسايي چالش هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي استان مازندران مي باشد. مطالعه ي حاضر از لحاظ نوع هدف كاربردي و از نظر نوع روش گردآوري داده هاي مورد نياز ميداني است. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه بوده كه روايي ظاهري و محتوايي آن با استفاده از نظرات كميته تحقيق به دست آمد. براي تعيين پايايي ابزار تحقيق از يك مطالعه راهنما و ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. مقادير اين ضريب براي بخش هاي مختلف پرسشنامه بالاتر از 0/7 به دست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه عوامل تعيين كننده چالش هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي شامل 4 عامل ساختاري، ارتباطي، فرآيندي و محتوايي مي باشند كه مجموعاً 56/42 درصد از واريانس چالش هاي آموزش كشاورزي در مراكز آموزشي جهاد كشاورزي را تبيين مي نمايند. همچنين متغيرهاي كمبود كاركنان آموزش ديده و مجرب، نبود ارزيابي مستمر از عملكرد كمي و كيفي مراكز آموزشي، انعطاف ناپذيري برنامه ها و روشهاي آموزشي و تأكيد محتواي آموزشي بر مدلها و جنبه هاي تئوري به ترتيب بيشترين مقادير بار عاملي را در بين متغيرهاي تشكيل دهنده ي چالش هاي ساختاري، ارتباطي، فرآيندي و محتوايي دارند.