بررسي زمين لغزش با استفاده از تصاوير راداري، تاكئومتري و GPS

رانش زمين نقش مهمي در تكامل لندفرم ها داشته و نشان دهنده يك خطر جدي در بسياري از مناطق كوهستاني ايران است. و بسته به ابعاد خود سبب تلفات جاني و مالي هنگفتي مي شوند.ايران به دلايل زمين شناسي و اقليمي خاص، مستعد زمين لغزش هاي بزرگي است . از اين رو بررسي و مطالعه ي اين پديده براي زمين شناسان ايراني بسيار حائز اهميت است.تا كنون روش هاي گوناگوني از قبيل ترازيابي و تاكئو متري و GPS و اندازه گيري ليزري جهت بررسي و مطالعه ي اين پديده ارائه شده است. اين روش ها بر خلاف تداخل سنجي راداري تنها قادر به انجام اندازه گيري هاي نقطه اي هستند و نمي توانند زمين لغزش را به صورت كينماتيك پايش كنند. همچنين، روش تداخل سنجي بدون نياز به كار ميداني و در سطحي وسيع قادر به پايش زمين لغزش است. فن آوري هاي سنجش از دور ابزاري ارزشمند براي شناسايي، پايش و تهيه نقشه ثبت زمين لغزش ها و متعاقباً شالوده اساسي براي ارزيابي خطر و ريسك زمين لغزش مي باشند .ديد همه جانبه تصاوير سنجش از دوري رادار آن را به ابزاري قدرتمند براي تهيه نقشه هاي پراكنش و ارزيابي خطر و ريسك زمين لغزش ها در فواصل زماني مختلف تكرارشونده تبديل نموده است. سنجنده هاي با گشودگي تركيبي (SAR)، به منظور كاربردهاي تداخل سنجي تفاضلي، فرصت جديدي براي تهيه نقشه و پايش تغيير شكل هاي بطئي و كند و حتي سريع زمين نظير زمين لغزش، بهنگام سازي نقشه هاي ثبت يا پراكنش زمين لغزش, بازيابي سري هاي زماني حركات زمين لغزش و متعاقبا تهيه نقشه هاي خطر و ريسك فراهم آورده است. بنابر اين امروزه روش نوين تداخل سنجي راداري نسبت به روش هاي كلاسيك مورد توجه بيشتري قرار گرفته است . در اين مقاله دلايل برتري و رجحان اين روش نسبت به روش هاي كلاسيك مورد بررسي قرار گرفته است.