بررسي تغييرات شاخص اقليم گردشگري در حوضه درياچه اروميه طي دوره زماني (2012-1986)

ويژگي هاي آب و هوايي مطلوب و سازگار با آسايش انسان، يكي از شروط اصلي براي انتخاب مقصد گردشگري است ونقش بسيار مهمي در تهيه تقويم گردشگري دارد. تغيير اقليم نيز مي تواند تاثيرات زيادي بر حوزه گردشگري داشته باشد و سازمان هاي گردشگري، بايد در برنامه ريزي ها و طراحي هاي آينده خود پتانسيل تاثيرات تغيير اقليم را در اين ارتباط مدنظر قرار دهند. در اين تحقيق به منظور بررسي تغييرات وضعيت اقليم گردشگري حوضه درياچه اروميه جهت برنامه ريزي و توسعه گردشگري، داده هاي مورد نياز براي 7 ايستگاه سينوپتيك حوضه طي دوره آماري 2012- 1986 از سازمان هواشناسي كشور دريافت و داده ها به سه دوره 9 ساله تقسيم گرديد. سپس شاخص TCI براي تك تك فصول و ماه ها محاسبه شد. نتايج تحقيق نشان داد در مقياس فصلي بيشترين تغييرات وضعيت اقليم گردشگري در دوره دوم نسبت به دوره اول اتفاق افتاده است كه در فصل بهار با افزايش شرايط عالي، در فصل پاييز با افزايش شرايط خوب و در فصل زمستان با افزايش شرايط قابل قبول مواجه بوده است. دوره سوم نيز نسبت به دوره دوم با كاهش شرايط عالي در فصل بهار و كاهش شرايط قابل قبول در فصل زمستان مواجه بوده است. در فصل تابستان تغييرات قابل ملاحظه اي بين سه دوره مشاهده نشد. در مقياس ماهانه نيز بيشترين تغييرات وضعيت اقليم گردشگري در دوره دوم نسبت به دوره اول اتفاق افتاده كه در ماه هاي فوريه، مارس، آوريل، ژوييه، اكتبر، نوامبر و دسامبر با افزايش نمرات TCI و در ماه هاي ژانويه و آگوست با كاهش نمرات TCI مواجه بوده است. دوره سوم نيز نسبت به دوره دوم با كاهش نمرات TCI در ماه هاي فوريه - آوريل، ژوين، ژوييه، آگوست و نوامبر و افزايش نمرات TCI در ماه مارس مواجه بوده است.