تحليل و بررسي پراكنش فضايي اقامتگاه ها نسبت به جاذبه هاي طبيعي گردشگري، مطالعه موردي: شهر اردبيل، سرعين و هير

امروزه صنعت گردشگري يكي از گزينه هاي مهم توسعه به شمار مي رود. اين منبع مهم درآمدي از پر بازده ترين فعاليت هاي اقتصادي است كه بيشترين مقدار ارزش افزوده را به همراه دارد. بر اساس پيش بيني هاي سازمان جهاني توريسم تعداد گردشگران در سال 2020 بالغ بر يك ميليارد و ششصد ميليون نفر خواهد بود، با توجه به توانمندي هاي سرزمين ايران در دارا بودن جاذبه هاي متنوع گردشگري، لزوم توجه ويژه به زير ساخت هاي مناسب مورد نياز به ويژه اقامتگاه ها، ضمن ايجاد اشتغال و كسب سود،توسعه اين صنعت بدون دود را به همراه دارد. هدف كلي در اين پژوهش بررسي جاذبه هاي طبيعي گردشگري (چشمه هاي آبگرم، درياچه ها و...) به عنوان عناصر اوليه و قراگيري اين عناصر نسبت به خدمات ثانويه (اقامتگاه ها) است. روش تحقيق، تركيبي ازروش هاي توصيفي و اسنادي و تحليلي است. تجزيه و تحليل اطلاعات در محيط GIS با استفاده از تحليل هم پوشاني صورت گرفته است. نتايج نشان دهنده آن است كه خدمات مورد نياز گردشگران بخصوص هتل ها به خوبي توزيع نشده اند و دسترسي گردشگرانبه اين مراكز و استفاده از آنها به يك اندازه نخواهد بود، تجمع اين خدمات در مركز ثقل شهرهاي اردبيل و سرعين بيشتر است. درحالي كه جاذبه هاي طبيعي مورد نظر مخصوصا در شهر سرعين به صورت پراكنده قرار دارند و تمركز هتل ها در قسمت هاي مركزي شهرهاي مورد نظر باعث به وجود آمدن مشكلات زيادي مي شود، كه يكي از مهم ترين اين مسايل عدم دسترسي به همه جاذبه هاي گردشگري منطقه است.