مشاركتهاي مردمي در اجراي شبكه هاي آبياري و زهكشي: مفاهيم و چالش ها

كشاورزي بر مبناي چند عامل مهم از جمله آب، خاك، انسان و سرانجام مديريت تمامي اين عوامل، استوار است. آب بعنوان مهمترين عامل و اساسي ترين نهاده توليد در بخش كشاورزي و در عين حال محدود كننده ترين گزينه در كشور ايران و خصوصا در مناطق خشك و نيمه خشك مورد توجه جدي قرار گرفته است. با توجه به راندمان بسيار پايين آب در بخش كشاورزي و آبياري، ايجاد شبكه هاي مدرن آبياري و زهكشي گام بزرگي در جهت استفاده بهينه از آب كشور است اين امر در صورتيكه با مشاركت بهره برداران صورت گيرد، مي تواند علاوه بركاهش بار مالي دولت، تصديگري دولت در بخش آب را كاهش داده و به مرور زمان مديريت حفظ، نگهداري و بهره برداري از منابع آب را به خود مردم واگذار نمايد. اجراي طرحهاي مشاركتي با مشكلات فراواني همراه بوده است كه بخش عمده اي از اين مشكلات مربوط به عدم شناخت كافي از شرايط فرهنگي، اقتصادي اجتماعي بهره برداران مي باشد. در اين مقاله كه به صورت مروري و كتابخانه اي تدوين گرديده، ضمن بيان مفاهيم مشاركت كشاورزان در اجراي شبكه هاي آبياري و زهكشي، به بررسي چالش هاي موجود در امر مشاركت پرداخته و در نهايت پيشنهادهايي در اين زمينه ارائه شده است.