بررسي وجوه روايتي در رمان «زوال كلنل»، اثر محمود دولت آبادي

روايت از آغاز تاريخ بشر وجود داشته است و نمي توان آن را محدود به قصه و داستان كرد، اما روايت به طور خاص يك داستان است، داستاني كه مجموعه هايي از رخدادها در زنجيره زماني در آن شكل مي گيرد. از درون مايه هاي مهم آن مي توان به روايت هاي كتاب مقدس، روايت تجربه شخصي يا روايت زندان تاريخي، بيو گرافي روايت ذهني، اشاره كرد. كاركردهاي روايت اين است كه خواننده را تحت سيطره خود درمي آرد و به او احساس همدلي، هويت و نقش پذيري مي دهد. روايت شناسي، درباره شيوه هاي متفاوت نگارش و تحليل ادبيات روايي مانند رمان، داستان كوتاه، حماسه بحث مي كند. در اين مقاله رمان زوال كلنل بر اساس مؤلفه هاي روايت شناسي، كه شامل، عناصر زماني، مكاني، شخصيت پردازي، كانوني شدگي و سطوح روايي مي شود، مورد بررسي قرار گرفته و با ارائه تعريفي از روايت و روايت شناسي به بررسي اين رمان پرداخته شده است. هدف نهايي از اين پژوهش، كشف الگوي جامع روايت است كه تمامي روش هاي ممكن روايت داستان را در بر گيرد همين روش هايي كه توليد معنا را ميسر مي كند و نويسنده تصويري قانع كننده از حيات اجتماعي، اقتصادي، سياسي، روان شناختي و فرهنگي جامعه، يا دست كم طبقات خاصي از جامعه را بازنمايي كند. همچنين با توجه به تعداد و تنوع موضوعي رمان هاي معاصر، چنين پژوهش هايي مي تواند در شناخت بهتر داستان پردازي نويسندگان بسيار مفيد باشد. هم با كشف نظام هاي موجود در متن روايي به خواننده در فهم بيشتر داستان كمك كند.