بررسي نقش و كاركردهاي آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي در نظام نوآوري كشاورزي

عصر حاضر به عصر فرا رقابتي مشهور است و نوآوري مهمترين عامل بقاي جوامع در عرصه هاي رقابت بين المللي است. فناوري هاي جديد با سرعت روزافزوني متولد مي شوند و سازمانها تحت فشار قرار دارند تا با سرعت هرچه تمامتر به نوآوري دست يابند. بستري كه بخش كشاورزي در آن در حال فعاليت است نيز به شدت در حال تغيير است. اين تغييرات نتيجه روندهايي مانند جهاني سازي، فناوري ها و نهادهاي جديد و بازارهاي جديد با تقاضاي بيشتر مي باشد. ﺗﻔّﮑﺮ ﻧﻈﺎم ﻧﻮآوري ﮐﺸﺎورزي ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﻬﻢ از ﭼﺎرﭼﻮب رﻫﯿﺎﻓﺖﻫﺎي ﺧّﻄﯽ راﯾﺞ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮاي رﻓﻊ اﻧﺘﻘﺎدﻫﺎي وارد ﺑﺮ ﻧﻈﺎم داﻧﺶ و اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺸﺎورزي و ﻧﯿـﺰ ﻧﻈـﺎم ﻣﻠّﯽ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﮐﺸﺎورزي ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ وارد ﺷﺪه اﺳت. امروزه ﻛﺸﺎورزان تنها با بهره گيري از شيوه هاي سنتي و رايج نمي توانند موفق شوند و بايد با نوآوري هاي حوزه كشاورزي همگام شوند. آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي در ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ با تسهيل ﭘﺬﻳﺮش ﻓﻨﺎوري ﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ و بكارﮔﻴﺮي روشﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﻛﺸﺎورزي ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺸﺎورزان ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ بهره گيري از آن ﻧﻮآوري ﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ، ﻧﻴﺮو و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪي ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻨﺪ و ميزان بهره روي و درنتيجه درآﻣﺪ و سطح رفاه به ميزان قابل توجهي افزايش يابد. اﮔﺮ ﻧﻮآوري ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ كشاورزان اراﺋﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد، ﻫﻤ ﺮاﺳﺘﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﺷﺮاﻳﻂ وﻳﮋه آن ها ﺑﺎﺷﺪ، از ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺎيﻛﻠﻴﺪي ﺗﻮﺳﻌﻪ كشاورزي ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻳﺪ. براين اساس و با توجه به اهميت موضوع، مقاله حاضر سعي دارد به بررسي فرايند نوآوري كشاورزي، مهمترين كاركردهاي نظام نوآوري در بخش كشاورزي و نقش آﻣﻮزش و ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﺸﺎورزي در اين حوزه بپردازد.