جلوه هاي فانتاسيك در داراب نامه طرسوسي

تودوروف در تحليلي ساختارگرايانه، داستان هاي خيالي و وهمناك را در زير گونه هاي فانتاسيك، غريب و شگفت دسته بندي و ويژگي هاي هر كدام را بيان كرده است. از ديدگاه وي فانتاسيك عمري كوتاه دارد و بسته به تصميم مخاطب در باقي ماندن در ترديد يا انتخاب امر فراواقعي و با توجيه عقلاني، ممكن است به زيرگونه مجاور آن تبديل شود. در اين پژوهش با استفاده از نظريه تودوروف، عناصر شگفت انگيز و فوق طبيعي در داراب نامه بررسي شده است تا ميزان انطباق تقسيم بندي ذكر شده بر پديده هاي خارق العاده و وهمي داراب نامه نشان داده و از اين منظر به رابطه فانتاسيك با ادب عاميانه پرداخته شود. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه اگرچه داراب نامه و آثاري از سنخ آن به طور كامل در گونه فانتاسيك قرار نمي گيرند؛ با اين حال وجود عناصر خيالي و وهمناك در آن به حدي است كه قسمت هاي مختلفي از آن را مي توان در دسته فانتاسيك و ژانرهاي نزديك به آن قرار داد. در اين اثر انواع شگفت در كنار فانتاسيك محض و فانتاسيك شگفت، براي بيان شگفتي ها و رويدادهاي عجيب به كار گرفته شده اند. همچنين با فقدان توصيفات روانشناسي در داراب نامه، زير گونه غريب در اين اثر اندك است.