بررسي نوستالژي (غم غربت) در اشعار حسين پناهي

نوستالژي (غم غربت) يا دريغ نگاشت اصطلاحي است كه از حوزه ي روانشناسي وارد ادبيات شده و در حوزه ي ادبيات، چه گذشته و چه معاصر بازتاب هاي فراواني داشته است. نوستالژي رفتاري است ناخود آگاه كه در بين همه ي انسان ها وجود دارد و در آن فرد از زمان حال مي گريزد و به گذشته و خاطرات آن يا به آينده پناه مي برد. حسين پناهي، شاعر، نمايشنامه نويس، كارگردان و بازيگر معاصر از جمله افرادي است كه احساس نوستالژي يا غم غربت در هشت كتابي كه از ايشان به يادگار مانده است، مشاهده مي شود. در اين مقاله كوشيده شده پس از تعريف واژه نوستالژي و ابعاد آن به بررسي نوستالژي دوران كودكي، دوري از وطن، بازگشت به آرمان شهر و غم از دست رفتن سنت ها، در اشعار حسين پناهي پرداخته شود.