عنوان: تنهايي در زندگي و شعر م. آزاد

مضمون تنهايي و بيان شكست ها و نااميدي ها از مضامين رايج شعر معاصر است. تنهايي در زمينه هاي مختلفي نظير عشق، عرفان و مفهومي خاص داشته و ادبيات به عنوان تجلي گاه انديشه و عواطف انساني به انعكاس اين مفاهيم پرداخته است. بنابراين، اين نكته يكي از مسائل مهمي است كه بايد در مورد آن پژوهش شود. اغلب شاعران معاصر به نوعي از تنهايي شكايت كردند؛ م. آزاد يكي از آنان مي باشد. لذا بسامد اين واژه و مفهوم آن در شعر او بسيار است؛ اما نوع هر يك از اين تنهايي ها در دوره هاي مختلف و بنا بر تحولات دروني شاعر تغيير كرده و تحولات گوناگوني را بوجود آورده است. تاكنون چندين كتاب و مقاله در زمينه آثار و محتواي فكري م. آزاد تأليف شده كه معمولا در زمينه تحليل و نقد يك يا چند شعر اوست و به مضمون تنهايي به طور خاص نپرداخته است. هدف از اين رساله كه به روش كتابخانه اي و تحليل محتوا نوشته شده بر رسي مضمون تنهايي، انواع و علل آن در شعر م. آزاد است. در اين نوشتار ابتدا تحولات شعري و بن مايه هاي اصلي شعر م. آزاد را بررسي و سپس دلايل و انواع تنهايي را در شعر او به سه بخش تنهايي فردي، اجتماعي و عرفاني تقسيم كرده ايم.