بررسي گروه هاي مختلف شغلي ماندگار در روستاهاي در معرض ماسه شهرستان هيرمند

عدم ماندگاري روستاييان در سكونتگاه هاي روستايي و تمايل به مهاجرت از روستا به شهر دلايل متعددي دارد كه مهمترين آنها ضعف بنيان هاي اقتصادي اجتماعي و زيست محيطي را مي توان نام برد. با اين ديدگاه هدف پژوهش حاضر، شناسايي بررسي گروه هاي مختلف شغلي ماندگار در روستاهاي در معرض ماسه شهرستان هيرمند ميباشد. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت توصيفي تحليلي، مبتني بر مطالعات كتابخانه اي ميداني پرسشنامه و جستجو در پايگاه هاي اينترنتي ميباشد. كه براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري كروسكال واليس، نرم افزار SPSS استفاده شده است . متناسب با نتايج آزمون كروسكال واليس و سطح معناداري كمتر از 0/05 با تفاوت معناداري كشاورزان بيشترين گروه شغلي ماندگار در منطقه مي باشد. همچنين با توجه به يافتههاي پژوهش، در بين شاخص هاي تأثيرگذار بر ماندگاري روستاييان در شهرستان هيرمند روستاهاي ده گل مير و اسك با ميانگين وزني 07.5 و3700 و در بين شاخصهاي اجتماعي روستا درازده و ملا دادي با ميانگين وزني 070 و 37.0 و در بين شاخص زيست محيطي روستاهاي فخيره و ده گل مير ميانگين وزني 07.0و373 از بيشترين و كمترين سطح وزني برخوردار ميباشند. در مجموع نتايج پژوهش حاكياز آن است كه؛ پيري و از كار افتادگي، دارا بودن املاك و هزينه هاي كم زندگي در روستا از مهمترين عوامل ماندگاري روستاييان شهرستان هيرمند مي باشد