نقش امنيت در توسعه گردشگري

صنعت گردشگري امروزه از جايگاهي اثربخش خود را در جهان مطرح ساخته است ضرورت همگامي با تغييرات پر شتاب و فزايندهء جهان مشمول،كشور را بر آن وا مي دارد كه در شرايط فراگير و رقابتي كنوني دست به اقدامات منطقي و متناسب، از جمله تدوين استراتژي صنعت، بخصوص صنعت گردشگري بزند تا در عرصهء تحولات جهاني از حالت انفعالي بيرون آمده و با رشد مطلوب و توسعه فراگير، شالوده جامعهاي توانگر را پايه ريزي كند. و هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير امنيت بر جذب گردشگران است كه نقش بسزايي در رشد و توسعهي پايدار كشور برخوردار است صنعت گردشگري به عنوان يك صنعت جذاب، پويا و درآمدزا حائز اهميت ميباشد و وجود گردشگري پويا و فعال در هر اجتماعي مستلزم وجود عوامل متعددي ميباشد و يكي از عواملي كه سبب توسعة پايدار اين صنعت شده، امنيت و به ويژه امنيت اجتماعي مي باشد. امنيت و گردشگري دو مقوله وابسته به يكديگر در ارتباط تنگاتنگ در مناسبات داخلي و خارجي هستند. امنيت و گردشگري در تعامل دوجانبه هم مي توانند تأثير افزايشي بر هم داشته باشند و هم تأثير كاهشي، بررسي فرضيات نيز نشان مي دهد امنيت و احساس آن در نزد گردشگران از جايگاه والايي بر خوردار است كه بين امنيت اجتماعي و رواني و انگيزه مسافرت و احساس امنيت اجتماعي و گردشگري رابطه مثبت و مستقيمي وجود دارد. به عبارتي هر مقدار احساس امنيت اجتماعي گردشگران افزايش يابد به همان اندازه تمايل آنان به اقامت در ايران و حتي سفرهاي مجدد، بيشتر است احساس امنيت فردي و اجتماعي واحساس آرامش در پارك ها و گردشگاه ها كه خود واجد ابعاد فردي و اجتماعي است، از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. ارتقاي سطح امنيتي پارك ها و گردشگاه ها موجب افزايش رغبت و تمايل شهروندان به فعاليت هاي گردشگري ميشود. هدف اين مقاله شناخت ميزان احساس امنيت در گردشگاه ها و شناسايي رابطه ي آن با برخي از عوامل اجتماعي و محيطي است.