ارتباط ميان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري و تاثير آن بر گردشگري (مطالعه موردي استان مازندران)

گردشگري از مهمترين و بزرگترين مجموعه خدماتي جهان است كه روز به روز بر اهميت و ابعاد آن افزوده مي شود و جايگاه رفيع تري در اقتصاد جهاني به خود اختصاص مي دهد. به همين علت است كه امروزه به عنوان صنعت گردشگري از آن ياد شده است. بررسي آمار ورود گردشگران خارجي به كشورهايي كه اخيرا بيشترين گردشگر را داشته اند مويد اين نكته است كه كشور هايي كه داراي آثار تاريخي و جاذبه هاي زيست محيطي هستند با برنامه ريزي هاي چشم اندازي خود مقوله گردشگري را بسيار مورد توجه قرار داده و تمهيداتي براي جذب گردشگر انديشيده اند. اين در حاليست كه كشور ايران، عليرغم قرار گرفتن در زمره كشورهايي كه از لحاظ وجود آثار باستاني و جاذبه ها فرهنگي، ظرفيت هاي گردشگري و همچنين وجود صنايع دستي به واسطه پيشينه تمدني وباستاني بسيار غني بوده، در جذب گردشگر با موانع و دشواري هايي مواجه است. لذا برهم كنش ميان مفهوم ميرات فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري و ارتباط اين حوزه موجبات تحكيم و گسترش آن مي گردد. اين برهم كنش در گردشگري شمال ايران موجب مي گردد تا گردشگر در بهره گيري از جاذبه هاي طبيعي و زيست محيطي منطقه از جاذبه هاي تاريخي كه در ارتباط با مقوله ميراث فرهنگي است نيز بهره مند شود