حس آميزي در غزليات شمس

كار كرد حس آميزي در متون ادبي به عنوان عنصر بلاغي بسيار قابل تأمل است در اين ويژگي بلاغي شاعر/نويسنده جايگاه دو يا چند حس را با هم تغيير مي دهد به گونه اي كه آن عادت مألوف به هم مي ريزد و سبب آشنايي زدايي و تصويرسازي بديع مي شود. و با استفاده از آن به انتقال مفاهيم و تجربه هاي اخلاقي، عرفاني و غنايي مي پردازد، كه سبب زيبايي و تاثير كلام در خواننده مي گردد. شاعر براي بيان مقاصد والاي معنوي خود از اين صنعت در اشكال گوناگون بهره برده است، نمونه اي از اين بكارگيري در تصوير سازي بانمود اصلي حس آميزي يعني رنگ و استفاده از صنعت هاي بلاغي (تشبيه، استعاره، مجاز، كنايه، پارادوكس) است؛ تا به انتقال وتبيين مفاهيم حسي و انتزاعي بپردازد. با بررسي تعدادي از غزليات شمس با روش توصيفي و تحليلي در پي يافتن بسامدهاي تصوير هاي بلاغي و حس آميزي در رنگ و اينكه با چه حسي بيشتر مفاهيم انتزاعي و ذهني را بيان مي كند.