بررسي روابط دو سويه حكومت هاي اسلامي - زبان فارسي در شبه قاره

از مواردي كه بررسي هاي علمي را در تاريخ برانگيخته است، نقش زبان فارسي در حفظ سلطنت حكومت هاي بعد از اسلام و نقش سلاطين در احياي زبان فارسي در شبه قاره مي باشد؛ هر چند احياي زبان و ادب فارسي در قرون ميانه اسلامي حادثه اي مهم به شمار مي رود اما اين موضوع، رويدادي اتفاقي نبوده بلكه مقدمات آن از قرن ها پيش فراهم آمده بود. مساله اصلي پژوهش حاضر گذري تحليلي بر رابطه دو سويه زبان فارسي - حكومت هاي ايران بعد از اسلام مي باشد. مهم ترين اهداف پژوهش؛ عواملي كه باعث احياي زبان و ادب فارسي در قرون نخستين اسلامي شده اند، كدامند؟ جايگاه زبان فارسي در گسترش قلمرو حكومت هاي اسلامي چه بود؟ چه ضرورتي موجب احياء زبان فارسي گرديد؟ و سعي شده است با پاسخ به سوالات فوق به هدف اصلي پژوهش يعني نقش زبان فارسي در حفظ حكومت هاي ايران بعد از اسلام و نقش اين حكومت ها در گسترش زبان فارسي باشد. اين پژوهش به روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و مبتني بر تحليل و توصيف تاريخي تهيه شده است كه نوعي مشاهده غير مستقيم و تكيه بر مدارك و اسناد و نوشته ها در منابع اوليه و تحقيقات جديد مي باشد.