هنجارشكني مثنوي در اقتباس هاي قرآني

قرآن كريم كتاب ديني مسلمانان است و مفاهيم آن در طول حدود يك هزاره از جهات مختلف بر ذهن و ضمير مسلمانان تأثير بسياري نهاده و نمي توان جنبه اي از زندگي فرهنگي و هنري آنان را نام برد كه از تأثير قرآن در آن بركنار بوده باشد. يكي از بارزترين موارد اين تأثير سروده هاي شاعران فارسي زبان است كه بسياري از ابيات آنان را اشاره، تلميح، اقتباس، تضمين و ... آيات اين كتاب مبين تشكيل مي دهد. مولانا جلال الدين بلخي نيز به شيوه هاي متفاوتي از قرآن كريم بهره جسته است. در اين زمينه او شيوه هاي منحصر به فردي را ابداع نموده است كه نياز به واكاوري و ژرف نگري بيشتري دارد. اين مقاله كه به روش كتابخانه اي و اسنادي نوشته شده، قصد دارد تا شيوه هاي هنجارشكنانه مولوي را در استفاده اقتباسي از آيات قرآن كريم بيابد. نتيجه اين پژوهش نشان مي دهد كه وي در موارد بسياري از آيات قرآن به صورت واژه، عبارت و كل آيه اقتباس نموده و از صنعت تحليل، نماد پردازي، اقتباس آيات مختلف در يك بيت يا مصراع، افزودن واژگان و عبارات عربي، كاربرد جمله به جاي صفت و موارد ديگر بهره برده است.