خودشيفتگي در شعر مجير الدين بيلقاني

خودشيفتگي يكي از اختلال هاي شخصيت است كه تقريبا در همه انسان ها بالقوه وجود دارد؛ اما بروز و ظهور آن بسته به شرايط و عوامل مختلفي است. اين حس، در شعر مجير بيلقاني نمود دارد تا جايي كه به روشني، شاعر به خود شيفته بودن خود اشاره مي كند. در اين مقاله به روش اسنادي و كتابخانه اي و با استفاده از نظريه هاي روان شناسي، جنبه هاي خودشيفتگي در شعر مجير بررسي شده است. بيشترين نمود خودشيفتگي در قصيده هاي مجير ديده مي شود. اگرچه خودشيفتگي يك اختلال شخصيتي است، ولي باعث شده است تا مجير در نهايت شخصيتي راسخ و با صلابت كسب كند.