بازسرايي كاوه ي آهنگر در شعر معاصر (با تكيه بر بازسرايي هاي لاهوتي، مصدق و بيكس)

بازسرايي ژانري است كه ميان ادبيات گذشته و حال آشتي برقرار مي كند. اثرات گذشته را از گرد و غبار فراموشي كه بر روي آنها نشسته است، پاك مي گرداند. ضرورتي كه شاعر را وادار مي كند تا دست به بازسرايي و باز آفريني بزند، وضع موجود جامعه است؛ چرا كه شاعر فضاي اجتماعي خود را با فضاي جامعه اي كه داستان، حكايت از آن دارد، در يك راستا مي بيند. در اين زمينه شاعران ابوالقاسم لاهوتي، حميد مصدق و شيركو بيكس، فضاي جامعه خود را با فضاي جامعه كاوه ي آهنگر در يك راستا ديده و آن را بازسرايي كرده اند و با بهره گيري از اين ژانر مفاهيم اسطوره اي و تاريخي را با مفاهيم عيني و ملموس جامعه ي امروزي در آميخته اند تا پل هاي ارتباطي بين اثرات گذشته و حال را برقرار نمايند. در اين نوشتار ابتدا هر يك از بازسرايي ها به تنهايي مورد بحث و بررسي قرار گرفته اند و سپس با همديگر مقايسه شده اند. شاعران علاوه بر گزين كردن تم هاي اصلي از متن اوليه، فكر و انديشه ي خود را نيز در آن دخيل داده و گاهي اوقات نتيجه ي داستان را به نفع تفكرات خود هدايت مي كنند.